“Rob, jij bent een Janssen, jij bent uniek”.
Dat waren de onsterfelijke woorden van mijn vader begin jaren zestig, toen ik een jochie van een jaar of zes was. Die woorden hebben een blijvende impact gehad op mijn leven. Zelfs, toen ik kort daarna voor het eerst een telefoonboek opensloeg. Bij het zien van het aantal naamgenoten, moest ik even slikken. Maar meer dan een deukje kreeg de uitspraak van mijn vader niet.
Achteraf heb ik me vaak afgevraagd, waarom dit zo’n indruk op mij heeft gemaakt. Hoe één zinnetje zoveel gevolgen kan hebben. Los van het feit, dat elk kind smacht naar erkenning door zijn ouders, kwam ik steeds op hetzelfde antwoord: hij had gelijk!
Let wel, hij heeft niet gezegd dat ik beter, specialer of boeiender was dan een ander. Nee, het enige wat hij zei was, dat ik uniek was. Net zo uniek als u.
Inmiddels heb ik talloze malen op een podium gestaan, om de meest uiteenlopende redenen:
Om mensen te overtuigen, te boeien, te amuseren of te informeren. Ik herinner mij een keer, dat ik voor enkele honderden medewerkers van de belastingdienst een humoristische lezing mocht houden. Het beloofde een saaie bijeenkomst te worden en men had mij gevraagd om er humor in te brengen. Met veel enthousiasme had ik een verhaal bedacht, waarom ik tijdens het schrijven zelf al hartelijk had moeten lachen. Helaas was ik tijdens de uitvoering nog steeds de enige, die de humor ervan inzag….De zaal staarde mij in doodse stilte aan! Vertwijfeld keek ik om me heen, op zoek naar het gat in het podium, waar ik ter plekke in kon verdwijnen! Juist op zo’n moment, dat ik liever dood zou gaan dan optreden, hielp dat éne zinnetje mij om verder te gaan. Ik blijf mijn vader de rest van mijn leven dankbaar daarvoor.
En telkens, wanneer iemand mij “een geboren spreker” noemt, moet ik glimlachen. Behalve, dat ik het als een compliment opvat, is het ook een misvatting. De uitdrukking zegt in feite, dat presenteren een talent is, dat de één wel, en de ander niet heeft. Alsof het gelijk zou staan, aan het hebben van rood haar of blauwe ogen. Niets is minder waar.
Wanneer ik sprekers vraag, of ze met dit talent zijn geboren, luidt het antwoord zonder uitzondering ontkennend. Sterker nog, ik heb nog nooit iemand ontmoet, die van zichzelf zegt “een .geboren spreker” te zijn. En als ik dan vraag, hoe ze dan toch zo boeiend kunnen presenteren, benoemen ze allemaal dezelfde ingrediënten:
Gewoon vaak doen, doorgaan als het tegenzit en vooral: praten over zaken, die je werkelijk belangrijk vindt.
Dat laatste is het geheim van “geboren sprekers”: praat, over wat ú raakt. Want dat is, wat u uniek maakt. Spreek met overgave over uw kinderen, uw dromen, uw frustraties, uw hobby, uw teleurstellingen of uw bedrijf. Doe dat, en het publiek hangt aan uw lippen! Want op dat moment herinnert u hen aan het feit, dat we allemaal uniek zijn.
En daar zijn we wél mee geboren.
Geniet van het Leven!
Rob Janssen
info@spraakmaker.nl